Natuurlijk had hij liever met een doos koekjes onder de tafel willen gaan zitten.
Maar de aanwezigheid van bezoek weerhoudt hem ervan.

Hij kijkt *sluiks* naar de mooie vrouw die op de bank zit,
op de plek waar hij normaal gesproken zit,

Haar rok kruipt tot halverwege haar dijen op.
Hij ziet zijn vader kijken en dan
de bestraffende blik van zijn moeder en
dan de geruststellende lach van de vrouw,
die probeert te verzitten en tevergeefs aan haar rok trekt.

Ze maakt haar positie alleen nijpender,
want de kuil waar ze inzit,
zal haar alleen maar dieper doen wegzakken.

Hij wacht op het moment dat de bank veer zal knappen.