De versnipperde stad is een werk in uitvoering. Met verschillende technieken en methoden onderzoekt Willem Steeper de abstrahering van de stad. Welke mechanismen bewegen de deeltjes? Elk verwacht en onverwacht pixel is deel van het verhaal. De dynamiek en het stille zit in het kleine.
Is het al tijd voor een bespiegeling?
Gaat het om voorbije jaren of gebeurtenissen in het nabije verleden? Zeg het maar! Tenzij je het onzin vindt. Lees dan alleen wat er geschreven staat.
Werk in uitvoering. In De Witte Doos aan het Witte de Withplein in Amsterdam.
Behorende bij 'De nieuwe tijd (werktitel)'
Natuurlijk is er een voorgeschiedenis. Het feit dat ik nu in de vallei woon, in dit domein, is een consequentie van eerder gemaakte keuzes. Ik heb gekozen voor deze mediterrane omgeving, en er voor gekozen dat ik alléén zou aanvangen. Dat was eigenlijk een gegeven, ik ben immers alleen, dat waar ik uit ben voortgekomen, bestaat niet meer.
Natuurlijk had hij liever met een doos koekjes onder de tafel willen gaan zitten.
Maar de aanwezigheid van bezoek weerhoudt hem ervan.
Hij kijkt *sluiks* naar de mooie vrouw die op de bank zit,
op de plek waar hij normaal gesproken zit,
Haar rok kruipt tot halverwege haar dijen op.
Hij ziet zijn vader kijken en dan
de bestraffende blik van zijn moeder en
dan de geruststellende lach van de vrouw,
die probeert te verzitten en tevergeefs aan haar rok trekt.
Willem steeper heeft een nieuwe jas, er missen nog wel wat knopen. Iedereen die Willem kent zal beamen dat dit niet vreemd is. Bij Willem mist er van alles. Op het eerste oog lijkt hij compleet, in evenwicht met zichzelf, maar als je hem langer kent, zie je de verschijnselen een voor een voorbij komen, waarmee hij bewijst compleet incompentent te zijn om de taak in het leven te vervolmaken.
Het is waar, de zelfgekozen opdracht is onuitvoerbaar. De commissie heeft de opdracht beoordeeld en is tot de conclusie gekomen dat de onderzoeksvraag weinig of niets omhelst en dat daarom geen toestemming gegeven kan worden om de opdracht uit te voeren.