Vanuit de hoek van zijn oog ziet hij haar staan, met hangende schouders, de buik licht naar voren, staat ze op de brug en kijkt naar het zwarte water waar een zwaan zwemt die reikhalsend haar aandacht probeert te trekken. Ze staart naar het water en knikt. De zwaan verdwijnt onder de brug. 

Hij heeft haar al vaker zien staan, maar durft haar niet te benaderen om haar naam te vragen. Hij noemt haar Helga. Waarom weet hij niet.