Overdenkingen

Uiteindelijk leek het allemaal ver weg. Ja, er was veel gebeurd, maar zoveel gebeurt elke dag. De impakt was enorm geweest, dat had iedereendie maar enige kennis had over de wereldgeschiedenis en de economie zich gerealiseerd, maar de verbijstering van het eerste moment maakte snel plaats voor de dagelijkse beslommeringen. Niet iedereen was verbaasd.

Ik ben in het atelier De witte doos en peins over de versnipperde stad. Wat wil ik eigenlijk onderzoeken? Ik heb de stad opgeknipt en representeer haar door herschikking. De stad wordt ontmanteld en weer opgebouwd. Het gaat om het beeld van de stad, niet om de connotaties of de proposities. Als het om de betekenis zou gaan zou ik de stad in tact kunnen laten, maar het is juist het wegnemen van alle betekenis -door de betekenisgever te verwijderen uit zijn habitat- dat de stad kan bestaan in gestapelde vorm, de overgangsfase, naar een nieuwe ordening.

De status 'Staandebeens met derde been' is een zeer zelden voorkomende conditie. Men moet aan alle voorwaarden voldoen en de omstandigheden moeten juist zijn; de juiste woorden gesproken en afspraken gemaakt; de stukken geschreven en bezegeld, dan. Dan kan de aansluiting plaats vinden. Dan kan Been I derdebeens worden en daarmee ontstaat de verheven status conditie 'Staandebeens met derde been'.