Uiteindelijk leek het allemaal ver weg. Ja, er was veel gebeurd, maar zoveel gebeurt elke dag. De impact was enorm geweest, dat had iedereen  die maar enige kennis had over de wereldgeschiedenis en de economie zich gerealiseerd, maar de verbijstering van het eerste moment maakte snel plaats voor de dagelijkse beslommeringen. Niet iedereen was verbaasd. De daad was enorm geweest. De gevolgen niet te overzien. Maar men realiseerde zich wel al snel dat deze daad verstrekkende gevolgen zou hebben, niet alleen op beleid en regelgeving, maar in de persoonlijke leefomgeving. Het maakte niet uit hoe je er van gehoord had: over de radio, beelden op televisie, in de supermarkt aan de kassa, op straat, overal was de spanning voelbaar. En is nog steeds voelbaar. Alle ogen waren gericht geweest op de terroristische daad, op de gevolgen en de nasleep. De aandacht voor de oorzaak en de aanstichters, kwam pas veel later op gang. Eigenlijk te laat, de vogels waren gevlogen en heel handig hadden de autoriteiten verschillende scenario's via de media verspreid. De ware toedracht bleef voor veel mensen verborgen, en een enkeling die probeerde boekjes te openen werd de mond gesnoerd, letterlijk en figuurlijk. Er stond veel op het spel.

Bij die ene aanslag zou het natuurlijk niet blijven. Waarom zou deze ene vrouw hebben moeten sterven? Waarom was deze aanslag zo significant?

(...)