Behorende bij 'De nieuwe tijd (werktitel)'

Natuurlijk is er een voorgeschiedenis. Het feit dat ik nu in de vallei woon, in dit domein, is een consequentie van eerder gemaakte keuzes. Ik heb gekozen voor deze mediterrane omgeving, en er voor gekozen dat ik alléén zou aanvangen. Dat was eigenlijk een gegeven, ik ben immers alleen, dat waar ik uit ben voortgekomen, bestaat niet meer.

Het moment van de eerste keuze was belangrijk. Ik stelde voor om alles zelf te mogen bepalen, zoals een schrijver zijn wereld indeelt. De autoriteiten waren akkoord gegaan met mijn voorwaarden, -ja, er waren er meer-, voordat ik me aan hen overgaf.

Deze tweede kans moet ik nu zo goed mogelijk vormgeven en bedenken. Mijn verantwoordelijkheid is groot, ik ben god aan het spelen en er is geen weg terug.

De eerste voorwaarde, dat ik blanco zou beginnen: een naam, geen geschiedenis, een leeg vel papier en een pen,  dat de eerste woorden die ik zou opschrijven mijn wereld zouden bepalen, -want vanuit het één volgt het ander-,  deze voorwaarde brengt mij nu in verwarring.

Ook de tweede voorwaarde, dat ik alleen zou beginnen valt mij zwaar, hoewel ik de voorwaarde zelf had gesteld, is het moeilijk te bedenken met wie ik zou willen leven.

Het grote vergeten
Ik probeer met alle macht te herinneren wat er gebeurd is vóór het grote vergeten, want dat is wat het is, ik ben me bewust van een eerder bestaan, maar kan er geen invulling aan geven. En hoe weet ik dat er 'een eerder' is? Ik mag opnieuw beginnen, maar wordt gehinderd door de aanwezigheid van het grote niets. Ik kan blijkbaar niet vergeten dat ik iets vergeten ben.

Je zou denken dat al de beslissingen die ik nu neem gebaseerd zijn op eerdere ervaringen, maar ik weet niet welke die zijn. Het is een wankele basis want hoe weet ik of ik de juiste keuzes maak?