Zeker weten doe ik het niet.
Zoals je eigenlijk niets zeker weet.
Maar aan alles twijfelen?
Alles.
Niets dat waar is.
Niets dat onwaar is.
Het zit zo!
Nieuw
De teksten op deze website worden regelmatig bijgewerkt en gecorrigeerd.
Achteraf verklaarde ik mijzelf als buitenstaander, uit zelfbescherming of schaamte, maar ik was terdege deelgenoot geweest, tegen wil en dank en ik was, zoals iedereen, ondergedompeld en ingedut, door elkaar geschud en suf gewiegd. Onze bedachte wereld was dan ook een stuk aangenamer dan de wereld om ons heen.
De vele lijnen, de gebaande paden, de uitgesleten stromen, met vele vertakkingen en evenveel knooppunten en dat alles in ontelbare veelheden, in ontelbare variaties, in onnoemelijk veel gradaties, een onmogelijkheid aan mogelijkheden. Dat alles.
Dat alles beweegt.
Dat alles altijd beweegt
Op en neer, groter en kleiner, verschiet van kleur of verandert van waarde, transformeert, collaboreert, dat reageert en modificeert.
Dat alles is en wordt en zal zijn. Dat eigenlijk nooit iets verdwijnt, maar dat het slechts aan onze waarneming onttrokken wordt. Het is weg! Maar het bestaat nog wel.
Het kan bestaan hebben in een herinnering.
De herinnering aan een warme handdruk roept de positie op van alle neuronen: de hand herinnert, de arm herinnert, de schouder herinnert, de nek herinnert, de kaken de oogleden elke vezel elke zenuwbaan elke cel elke string elke neuron kent de positie van dat ene moment.
De neuron herinnert zich niet de handdruk, maar weet waar hij zich moet bevinden. De meeste neuronen kennen hun positie en vormen tezamen de herinnering. Hoe de warmte van de andere hand de huid verwarmt, de druk die de andere hand uitoefent en de kracht waarmee deze beantwoord wordt, hoe de andere hand grijpt, de kracht of tederheid, de rimpeling van de huid, glad of ruw.
En hoe dat alles turbulent beweegt, wakker geschudde emotie, koude rillingen over de rug, verstijfd van overweldiging.
Van tijd tot tijd zou men zich moeten wanen in het bijkans ondenkbare. Hypotheses, theorieën, complotten en intriges. Juist om te bepalen waar het waarachtige zich ophoudt.
Er dreigt echter altijd gevaar. Buiten de geijkte paden.
Schetsen voor ' De Ongenaakbare': De hoop op versmelting, de eeuwige hoop, het tanend verlangen naar vereniging. Het manzijn moet in de kamer wachten, tot het vrouwzijn hem zal verlossen. Het wachten is pijnlijk, mede door de vernederende positie die hij heeft. Zijn fantastisch verlangen voldoet niet aan het beeld dat het vrouwzijn van zichzelf wil zien, laat staan horen uit de mond van het manzijn. Adem stokt.
ongeredigeerd] (Volg de onbesuisde bewegingen van de prediker van de Chotische kerk Wilhelmus Johannes Steeper. Lees zijn onsamenhangende teksten en vlecht er zelf een verhaal van. )
Dat de dingen bewegen
Als de dingen bewegen
of ze bewegen wel
of ze bewegen niet
Anders
Ze bewegen
en
staan stil
(Lees de gebruiksaanwijzing niet!)
Alvorens te zien eerst voorover buigen
soms een kort knikje
(Dingheid is de onaangename gewaarwording dat waar onze eigenwaan ophoudt, onze straf begint, Julio Cortazar)
Anders:
Mogelijkheden (ontelbaar)
Simpelweg mogelijkheden
en
Verafgoding van het Grote
of
Van het kleine