Nee, het is niet zo dat Been I onaangekondigd was verschenen. Hij had van zich laten horen. Er was een telegram vooruitgestuurd dat echter door niemand was gelezen en het had een voicemail achtergelaten, dat door niemand was beluisterd.

Het was dan ook niet geheel eerlijk dat de aanwezige verontwaardigd reageerden op de terugkeer. Zij hoonden Been I en eisten zijn vertrek, of ten minste een verklaring. Een teken van emotie was genoeg geweest.

Maar Been I vertrok geen spier, het bleef in de hoek staan en wachtte rustig tot het rumoer was verstomd. Het had geen oor voor al de aantijgingen: snel wilde het de orde herstellen en zijn plaats weer innemen in de hierarchie, het had geen tijd te verliezen.

De aanwezigen keerden hem de rug toe of beter gezegd zij keerden hun aandacht op dat waar zij eerder gebiologeerd naar hadden gekeken en geluisterd. Been I kon rustig de zaak overzien. Een enkeling mompelde nog iets, een ander bromde boos in zijn richting, maar al snel waren alle blikken weer gekeerd naar het podium. Men was in afwachting van het vervolg van de preek. Been I hoefde zich weinig zorgen maken. Het had verwacht dat er eerst gemord zou worden. Misschien dat ze straks als de preek voorbij is hem nog even komen sarren. Ze zullen hem in ieder geval de komende tijd negeren, maar zij zullen hem niet buitensluiten, daarvoor is hun wederzijds vertrouwen te sterk: wat er ook gebeurt men blijft elkaar steunen.

Er is een belangrijk deel van het bestaan van Been I ondocumenteerd gebleven. Onderzoek naar deze zwarte tijd heeft weinig tot niets opgeleverd. Er is een periode dat Been I nadat hij ondergaat in de menigte, onzichtbaar is gebleven in de annalen. Misschien is hij onder pseudoniem verder gegaan, wellicht nam hij een een artiestennaam aan. We weten het niet.