De Achterkant der Dingen. De filosofie achter de Chaotische kerk is gebaseerd op het Achterkant denken. Deze waan filosofie, -van waar naar waan- is een werkelijkheidsbeeld dat Steeper geschapen heeft binnen de muren van de Chaotische kerk en hij heeft altijd de intentie gehad het binnen die muren te bewaren. Toen de waan het won van de waar was er houden meer aan. De leden van de kerk verkondigde de grootste onzin om maar een luisterend oor te houden.

'Aan de achterkant van onze werkelijkheidsvoorstelling is van alles mogelijk. Een voorkant en een achterkant: de dingen tonen hun voorkant door hun achterkant aan het zicht te onttrekken en door rond het ding te draaien krijgen we de achterkant te zien, maar het probleem herhaalt zich: de keerzijde toont zich alleen maar door te verbergen wat daarnet nog zichtbaar was.'

Het ding aan de achterkant, de achterkant van het ding, de verborgen zijde waar fantasie de vrij loop. Niemand weet wat de ommezijde, iedereen vermoedt. 'waar over men niet spreken kan moet men zwijgen' (wittgenstein)

Willem Steepers onderzoekingen zijn niet van wetenschappelijke aard. Zijn filosofische zoektocht concentreert zich op de onmogelijke gedachte. Dat wat niet is, wat nooit zal zijn, wat nooit meer dan een aanduiding zal zijn. Het achterkant denken.



Zijn het dan de woorden die de betekenis geven of bestaat de betekenis buiten de woorden om? We maken de werkelijkheid door de betekenis aan te zien voor iets bestaands, terwijl we alleen de sporen zien en aanwezigheid beredeneren. Door de werkelijkheid te benoemen en te erkennen bestaat ze nog voor we daadwerkelijk zelf de werkelijkheid scheppen. De steen is steen omdat we hem steen noemen! De betekenis van steen wordt duideljjk als we zijn eigenschap benutten, door hem te gebruiken in de bouw. Werkelijkheid is dat wat er was, wat er is en wat er zal komen. Als we er van uitgaan dat de werkelijkheid bestaat uit louter een taalsysteem , -de beschrijving- dan bestaat ook de tegenhanger: het niets.

Maar gelijk deze ook de Achterkant van het denken. Niet wat men niet wil denken maar dat wat ondenkbaar is (eigenlijk maakt het niet uit waarover ik schrijf).

De achterkant van het denken is een onontgonnen gebied en onontginbaar tegelijk. De achterkant van het denken vervult een functie, want waarom zou de achterkant, de wederzijde, dezelfde zijn? - Er zijn altijd 'bugs' te vinden waarom niet ook in het stelsel van een tegenovergestelde realiteit. Dat wat we denken kent ook een tegengestelde, die bestaat niet alleen in 'de' andere entiteit, medemens, mededier maar voor alle subjecte entiteiten bestaat een collectieve tegenpool.

Deze achterkant valt niet voor iedereen te denken, het is een geweten, ondenkbaar tenzij je niet achterkant kunt denken... De verbeelding laat veel ruimte. Een sub collectieve waan? misschien is het de waan van de een die de werkelijkheid voor de ander verbeeld. De schok van herkenning en de schok van het nieuwe. Het ontastbare, de verbeelding van de eigen waanzin. De ondenkbare gedachten in beelden uiteengezet.De verbeelding laat meer ruimte dan je denkt! Alles wat men denkt is mogelijk. De waarde van de waan is evenredig de toelaatbaarheid van wat algemeen gezien wordt als de norm. De aangenomen waarheid, dat wat we allemaal vinden of waarvan we denken dat we het samen zouden moeten vinden. Deze mengelmoes van ideeën beelden ervaringen, al was het het leven zelf, het ingedrongen zelf.

Alle mogelijke waarden vormen de waarheid van alles dat is. Van alle mogelijke waarden is een tegenpool mogelijk die samen met alle mogelijke tegenpolen de achterkant van het onmogelijk denken vormen. Het ondenkbare. Zo ondenkbaar dat er geen naam aan te geven is. Het ondenkbare benoemen is zoiets als alle mogelijke werkelijkheden te gelijk ervaren en dan woorden kunnen vormen. Wat niet kan kan niet.
Soms is het mogelijk sporen te vinden van de ondenkbare gedachten. De theorie van het ondenkbare is dat ze bewijst ondenkbaar te zijn. Daarmee creërend de onmogelijke opgave.

De woordversneller. Zoekend naar de onmogelijke gedachten zijn mogelijk sporen gevonden van de mogelijke aanwezigheid van een onmogelijke gedachte. Bij dit experiment werden bepaalde niet onder woorden te brengen vermoedens onder zeer hoge snelheid met elkaar in botsing gebracht. Tijdens dit experiment in de 35 km lange woordversneller  worden niet onder woorden te brengen begrippen, beelden en intuïties, flarden van gedachten die onmogelijk geacht worden met ondenkbare snelheden opgevoerd met elkaar in botsing gebracht. Er vind iets plaats bij de eerste aanraking, maar alleen de sporen bewijzen dat er iets gebeurd moet zijn. Na de botsing is er niets.

Deze sublieme ervaring is mogelijk de poort naar het Achterkant denken. Het onmogelijk denkbare is gelijk aan de het totaal van het denken na dien is er niets meer dan wat de nabestaande geloven dat er is. Dat men was is dat men is. De zoektocht naar het ondenkbare is is bij voorbaat vruchteloos. Nochtans is de zoektocht werkelijk. Denkbaar dus acceptabel. Vruchteloosheid tot norm verheffen.