Op het bureau is het rustiger dan normaal. Zonder iemand te spreken verdwijnt hij in zijn kantoor en sluit de deur af. Als zijn computer is opgestart, opent hij meteen een veilige browser en navigeert naar een pornosite, hij selecteert een video met een zeer mager meisje met enorme borsten, ze draagt witte sneakers.  Zou systeembeheer zijn browsergeschiedenis kunnen zien? Hij wuift de zucht van schaamte weg en zet de video full screen. Het meisje is volledig haarloos, behalve haar lange donkere krullen die over haar schouders hangen. De camera registreert iedere beweging, zoomt in op haar borsten, glijdt langzaam over haar buik en openbaart dan een prachtige kale kut, waarvan de binnenste schaamlippen naar buiten krullen. Met haar vingers spreidt ze haar schaamlippen en laat haar diepste diepte zien. Hij is verrukt van haar jonge lichaam, maar zijn eigen lichaam reageert niet. Er wordt op de deur geklopt. Hij wist zijn sporen en sluit de browser af.

‘Waarom is de deur op slot?’ vraagt Helga als ze plaatsneemt in de stoel tegenover hem.
‘Koffie?’ zegt hij, haar vraag negerend.
Hij kijkt naar haar borsten als zij even wegkijkt, ze zijn klein en puntig en lijken iets te ver uit elkaar te staan, hij zou ze graag eens van dichtbij bekijken en vraagt zich af of ze grote tepelhoven heeft of kleine schattige. Ze slaat haar benen over elkaar, haar jurk schuift over haar dijen, ze wil het herstellen maar houdt zich in. Hij kijkt even naar haar knieën, dan naar haar, ze lacht.
‘Zware nacht gehad?’ vraagt ze spottend.
Hij knikt langzaam. ‘Tot laat gewerkt,’ liegt hij. Ze neemt genoegen met het antwoord.

Ze buigt naar voren, hij kijkt zo haar decolleté in en ziet dat ze geen bh draagt, ze reikt hem een dossier aan en ziet zijn blik. Snel richt ze zich op en fatsoeneert haar jurk.

‘Als jij je blik dáár even op wil richten’ zegt ze wijzend naar de map, ’dan kan ik verder. Het is geen eenvoudige zaak, ik wil graag voorbereid zijn op het ergste. Als je voor de lunch je commentaar kunt geven, ben ik blij.’

Hij opent de map en begint te bladeren.

‘Ik ken deze zaak, is het wel slim om die nu op te pakken?’

Helga kijkt verbaasd. ‘Ik ben er al weken zoet mee, dat weet je toch?’
Hij knikt en bladert verder. ‘Ja, dat weet ik en ik ben er ook niet gerust op. Vorige week heb ik Henriks gevraagd om de zaak te sluiten en archiveren, maar dat heeft hij kennelijk niet gedaan.’
‘Nee, natuurlijk niet, hij is eerst naar mij toegekomen, hoewel hij er niet bij vertelde dat de opdracht om te sluiten van jou kwam.’

Hij slaat de map dicht en geeft hem terug.
‘Goed, ga maar door. Maar ik heb je gewaarschuwd. De zaak zit ingewikkelder in elkaar dan jij denkt, wil je vanmiddag nog afspreken?
Bij het opstaan trekt ze haar jurk recht, ‘Mmm, ja maar pas na werk.’

Als Helga naar de deur loopt kijkt hij haar na. Ze wiegt met haar heupen.
‘Laat de deur maar open,’ zegt hij nog, maar ze heeft de deur al achter zich gesloten. Hij voelt aan zijn ballen. Doorenbos! Ze is bezig met Doorenbos.

Vanuit zijn kantoor heeft hij uitzicht over de Amstel, hij staart een tijdje naar de voorbijkomende boten, ziet kleine poppetjes langs de kade lopen; een groepje tieners duikt van de kade in het water. Zo warm is het toch niet.? Zijn telefoon trilt in zijn broekzak, hij negeert het en blijft naar buiten staan kijken. De tieners staan weer op de kade, de meisjes staan er wat verloren bij, met de armen gekruist voor hun borsten tegen de kou. De jongens springen wild op en neer. Hij pakt zijn verrekijker van de vensterbank en richt zijn blik op de tieners. Hij bekijkt de meisjes en pikt er een uit die hij een tijdje volgt: ze houdt enigszins afstand van de andere meisjes en haar houding is uitdagender. Haar bikinibroekje zit strak gespannen rond haar mooie ronde billen. Hij zoomt verder in met de kijker, ziet haar ontluikende prille borstjes, haar gladde buik en als ze zich omdraait ziet hij de bobbel in haar broekje. Verrek, het is een trans. Zijn ademhaling versnelt, hij kan de kijker niet stil houden. 

Weer wordt er op zijn deur geklopt. Snel bergt hij de kijker op en herstelt zijn houding.

‘Binnen,’ zegt hij met schorre stem.
Zijn favoriete collega Marga staat in de deuropening ‘Ik probeerde je te bellen, staat je telefoon uit.’
Hij neemt zijn telefoon ter hand en bekijkt het scherm. ‘Ah nee, hij staat gedempt, sorry.’
Marga loopt altijd in witte sneakers en haar jurken zijn eigenlijk te kort voor haar leeftijd, niet dat hij dat erg vindt, hij kijkt graag naar haar, ook nu, zoals ze met één heup opgetrokken tegen de deurpost leunt.
‘De zaak Karremans is verdaagd,’ zegt ze terwijl ze zich omdraait. Ze laat de deur achter zich open staan. Hij loopt achter haar aan en haalt haar in. ‘Hoe bedoel je verdaagd, voor hoelang?’ Hij pakt haar arm vast.
‘De wettelijke termijn,’ Marga maakt zich van hem los en loopt met versnelde pas naar de lift. Hij kijkt naar haar benen, vooral naar haar kuiten en slanke enkels en de sneakers natuurlijk, meteen moet hij aan het meisje in de video denken.

Terug in zijn kantoor zoekt hij de video weer op. Verdaagd, hoe kan dat nou? Het meisje lacht naar hem en toont haar tanden. Hij pauzeert het beeld en kijkt naar haar stralende gezicht, ze heeft prachtige lippen en kuiltjes in de hoeken van haar mond, haar grote bruine ogen kijken vrolijk in de camera. Hij kan er niet te lang naar kijken. Karremans verdaagt, waarom? Hij klikt het beeld weg en concentreert zich op de inkomende mail, snel handelt hij een aantal berichten af, leest wat rapporten en werkt een aantal documenten bij. Ze moeten niet denken dat hij niets doet.

De tieners zijn verdwenen. De kade ligt er verlaten bij. Op zijn telefoon opent hij een app, snel scant hij door de beelden, er is niet veel dat hij niet al gezien heeft. Is het al tijd voor lunch?

Hij kijkt de kantoortuin in, inmiddels zit iedereen op zijn plek en is het geroezemoes rond de koffieautomaat verstomd. Tevreden keert hij terug naar zijn computer. De verleiding is groot om het meisje weer op zijn scherm te toveren, maar hij beheerst zich.

Bij de koffieautomaat ziet hij Karen staan, een stagiaire die hij heeft aangenomen voor hand- en spantdiensten. Het is een bevallig ding, iets te mollig naar zijn smaak maar de andere kandidaten voor de klus hadden helemaal niets te bieden, vooral herinnert hij zich dat meisje die in de jurk van haar moeder was komen solliciteren, toen hij haar behaarde benen zag, was hij er meteen klaar mee, hij vermoedde lang okselhaar en flinke bush tussen haar benen. Hoe houd je dat schoon?

Hij loopt op Karen af en begroet haar vriendelijk. Ze draagt een spijkerbroek met daarboven een loszittende trui. Heel wat anders dan dat ze aan had bij haar sollicitatie: een minirok en een veel te strak topje. Tijdens het gesprek had ze uitdagend haar benen over elkaar geslagen, zo opzichtig dat hij heel even haar witte onderbroek had kunnen zien en ze kon het niet laten om haar borsten vooruit te steken, haar harde tepels waren door de dunne stof duidelijk zichtbaar geweest. Maar zoals ze er nu bij loopt, dat tart alle wetten van de kantoortuin. Hij moest daar maar eens een memo over laten rondgaan.

Ze lacht vriendelijk terug en biedt een koffie aan.
‘Kun je later even in mijn kantoor komen?’ zegt hij bijna streng, hij probeert het goed te maken door erbij te lachen.
‘Is er iets?’ ze kijkt hem verschrikt aan.

‘Nee, hoor. Ik wil gewoon weten hoe het je hier bevalt.’

Zonder verder iets te zeggen, loopt hij terug naar zijn kantoor. Zweetdruppels glijden van zijn nek over zijn rug. Ze is te jong. Zijn benen trillen als hij omkijkt.

Hij raffelt die middag zijn werk af en gaat eerder weg dan hij zelf aanvaardbaar vindt. Waar zou ze nu zijn? Als zij een even goede avond heeft gehad als hij, zal ze terugkomen. Hij heeft haar geur onthouden.

In café de Kromme gaat hij aan de bar zitten. Hij bestelt een vaasje en drinkt gulzig. Natasja lacht breed uit en tapt een volgende. ‘Eén voor de dorst, één voor de gezelligheid’, zegt ze. Ze kent me. Er is niet veel volk, het is nog vroeg, aan een tafeltje zitten twee oudere dames aan de koffie met gebak.
‘Is Hendriks al geweest?’ hij vraagt naar de bekende weg, want hij weet dat Hendriks nooit voor vijven het kantoor verlaat, maar hij weet even niets anders te zeggen. Natasja schudt haar hoofd. ‘Jij bent de eerste vandaag.’

Hij loopt naar buiten om te roken. Een onbekend nummer belt hem, hij wil weigeren, maar neemt toch op, een vrouwenstem begint te praten voor hij iets heeft kunnen zeggen. ‘Zeg luister eens lamzak, die hele zaak stinkt en jij moet er met je poten afblijven. Ik zeg het maar een keer, als je verder gaat, breken ze je beide benen, of erger. Vergeet dat ik gebeld heb.’ Meteen hangt ze op.

Hij heeft haar stem niet herkend, maar hij heeft wel een idee over welke zaak ze het kan hebben. Hij heeft veel zaken lopen -de commissaris heeft vertrouwen in hem-, maar er is er één die problemen zou kunnen opleveren. Hij belt het nummer terug, maar een computerstem meldt dat het nummer niet meer in gebruik is. Hij belt de zaak. Hendriks neemt op.
‘Zeg, waarom heb jij die zaak niet gesloten? Ik werd net telefonisch bedreigd door een onbekende vrouw.’
Hendriks zucht hoorbaar. ‘Niks nieuws onder de zon. Denk je dat de zaak Doorenbos, waar Helga zich op gestort heeft, problemen gaat geven?’
‘Ben je zo in de Kromme?’ vraagt hij alleen maar.
Hendriks zwijgt aan de andere kant van de lijn en hangt op.
Hij belt Helga, maar krijgt haar voicemail. Twee ongure types lopen langs hem de bar binnen. Weer belt hij Hendriks. ‘Haal Helga van die zaak af,’ zegt hij bijna gebiedend.
‘Te laat, ze heeft de zaak al aanhangig gemaakt,’

‘Waarom ben jij naar haar toegegaan toen ik de zaak wilde sluiten?’
‘Omdat ze zeer overtuigend is,’ grinnikt hij.
Hij denkt meteen aan haar bevallige lichaam. Overtuigend ja.
‘Verdomme Hendriks, zitten jouw hersens in je ballen?’
‘Normaal niet, maar voor Helga maak ik graag een uitzondering.’
Nu hangt hij zelf op.

Zijn bier is lauw. Hij wil een nieuwe bestellen, maar Natasja is druk in gesprek met de twee types. Haar houding zegt hem dat ze bang voor hen is, maar ervaring leert hem dat hij zich beter niet met haar zaken kan bemoeien. Met een schuin oog houdt hij hen in de gaten en als hij even later terugkomt van het toilet, zijn ze weg. Hij kijkt in het voorbijgaan Natasja aan die zijn blik niet beantwoordt. Wel heeft ze een schuimend biertje voor hem neergezet.

Twee jonge meiden zijn aan de bar komen zitten en lachen naar hem. Hij lacht terug. Ze willen bij hem komen zitten maar hij gebaart dat ze moeten blijven zitten. Ze keren hem verontwaardigd de rug toe. Hij kijkt naar hun gladde gebruinde benen en naar hun slanke enkels in stralend witte sneakers. Hij huivert en twijfelt of hij toch niet een praatje met ze zal maken, als zijn telefoon in zijn broek trilt. Saved by the bell, Dit keer is het Helga.
‘Je belde?’
‘Te laat, de zaak Doorenbos is al ingediend toch?’
‘Ja, vanmorgen, hoezo?’

‘Niks, laat maar, zie ik je vanmiddag?’

Ze antwoordt niet meteen, wat hem onzeker maakt, hij wacht. Op de achtergrond hoort hij de stemmen van zijn collega’s. ‘Ja ik ben er zo’ zegt ze ijzig.

Ondertussen is de bar volgelopen met stamgasten en een paar verdwaalde toeristen. De twee meisjes aan de bar proberen weer zijn aandacht te trekken, halen hun hand door hun haar en tonen hun bevallige lichamen. Als hij niet meteen wegkijkt komen ze naar hem toe.

‘Ben je wel eens op tv geweest?, vraagt de blondine, de ander heeft lange donkere krullen. Ze gaan aan weerszijde van hem staan en hangen over hem heen. Hij knikt bijna onzichtbaar.
 ‘Daar kennen we je van,’ zegt de blonde terwijl ze zijn arm aanraakt. De ander legt haar hand op zijn been en fluistert iets in zijn oor, maar door het rumoer in de bar verstaat hij haar niet. Hij kijkt haar vragend aan.
‘Wil hij niet?’ vraagt de blondine. Ze geeft een kus op zijn wang.
Hij voelt de hand over zijn kruis glijden, ze knijpt even in zijn inmiddels gezwollen penis.
‘Hij wil wel,’ giechelt de ander.
Zijn ontblootte eikel schuurt pijnlijk tegen de rand van zijn onderbroek, maar hij durft zich niet bewegen. De hand ligt weer op zijn been, de blonde heeft haar hand op zijn rug gelegd en streelt hem.
‘We zijn heel stout,’ zegt ze heel zacht.

Net op dat moment komt Helga binnen met in haar kielzog Henriks. Hij maakt zich los van de meisjes en gaat met hen aan een tafeltje zitten.
‘Dat zag er gezellig uit,’ schampert Helga.
Hij zwijgt veelzeggend en kijkt even over zijn schouder naar de meisjes die al een nieuw slachtoffer hebben gevonden in een jonge knul met blozende wangen.

Ze bestellen een pitcher bier en wat glazen. Natasja raakt in het voorbijgaan zijn schouder aan met haar heup. Helga ziet het en kijkt enigszins afgunstig naar de weglopende Natasja die heupwiegend achter de bar verdwijnt.
‘Doorenbos wordt een probleem,’ zegt hij duister.

Helga trekt haar wenkbrauwen op en fronst, ze wordt er niet mooier door. ‘Hoezo?’

‘Ik ben gebeld en bedreigd en ik denk dat het met deze zaak te maken heeft.’

Hendriks neemt een flinke teug van zijn bier.
‘Doorenbos gaat ons problemen opleveren, dat was al van het begin duidelijk, daarom wilde ik die zaak sluiten,’ vervolgt hij.
Hij neemt ook een slok. ‘De problemen zitten in alle vier de lagen, aan de top zit het grootste probleem, en dat is niet Doorenbos.’ Hij kijkt afwachtend naar Helga die naar haar roodgelakte nagels kijkt.

‘Het is te politiek,’ zegt hij als ze niet reageert.
‘We moeten nu wel,’ zegt Hendriks.

Helga knikt en lijkt nu ook bezorgd; haar neusvleugels trillen, maar haar ogen fonkelen.
‘Een directe aanval dan maar,’ ze zegt het vertwijfeld, maar er klinkt ook strijdlust in. Hij moet er om lachen. Ze toosten gedrieën. Meerdere keren. Teveel.

Voor de deur staan ze onhandig afscheid te nemen. Hij wankelt op zijn benen en klampt zich aan Helga vast, hij voelt het zachte vlees van haar armen, en klungelig probeert hij haar borsten aan te raken. Helga duwt hem ruw weg, ‘Je bent dronken.’ 
Hij struikelt en valt hard op het trottoir, maar hij voelt niets, helemaal niets, maar de wereld draait. Helga wil hem omhoog helpen, maar hij heeft alleen maar aandacht voor haar kleine borsten en laat zijn benen slap hangen, zodat zij meer moeite moet doen om hem omhoog te krijgen. Ze drukt haar lichaam tegen hem aan en trekt hem met haar armen onder zijn oksels op zijn benen. Hij hangt slap tegen haar aan zonder zijn ogen van haar borsten af te wenden. Weer wil hij ze vastpakken, maar Hendriks weerhoudt hem ervan door hem bij haar weg te trekken. Hij stribbelt wat tegen maar geeft zich snel gewonnen. Op onzekere benen loopt hij weg.

Als hij thuiskomt wacht hem een verrassing, het licht in zijn appartement is aan en het is aangenaam warm, zachte muziek klinkt uit de kamer. Hij probeert zich te vermannen maar zijn benen voelen slap en zijn hoofd tolt nog steeds, de wilde rit met de Uber heeft hem geen goed gedaan. Onvast probeert hij de toiletdeur te openen, maar deze is bezet. Hij hoort wat gestommel en dan opent de deur. Spiernaakt neemt de vrouw hem in haar armen. Het wordt zwart voor zijn ogen.

Middenin de nacht wordt hij wakker naast de vrouw, zijn lul voelt nat en plakkerig en over zijn hele lichaam is hij bezweet. Hij ruikt de zoutzure geur van seks. De vrouw ligt op haar rug, haar benen zijn besmeurd met zijn sperma, haar enorme borsten bewegen gelijkmatig op haar rustige ademhaling. Aarzelend reikt hij zijn hand naar haar schaamhaar, maar hij moet kokhalzen; hij voelt de bierkots omhoog komen en met enorme kracht spuwt hij zijn maaginhoud over haar naakte lichaam. Met een schrok is ze wakker en als de zurige geur haar neus bereikt, moet ook zij braken.  Ze kijken elkaar verbouwereerd aan. Hij voelt zich plotseling helder en opgewekt. Ze wijst proestend van het lachen naar zijn stijve penis en kust hem vol op de mond met haar zure lippen, als hij de harde stukjes kots op zijn tong voelt, moet hij weer kokhalzen. Ze hebben seks.