Alle delen van de stad zijn versmolten, slechts in pixels is zij te aanschouwen: blokjes kleur verspringen voor je ogen, het ritme is bezwerend; de stad in abstractie, en misschien in essentie, maar daar valt over te twisten.

De ontvanger
Het is niet dat zijn ogen slecht zijn, nee, soms kan hij niet goed focussen, hij ziet de twee lagen van de wereld om zich heen, die over elkaar heen schuiven, een transitie, beschilderde panelen die langzaam heen en weer gaan. Soms duizelt het hem en verbergt hij zijn gezicht in zijn armen.