Het ligt voor mijn voeten op de grond, ik kijk ernaar, maar zie het niet.
Ik weet dat het daar ligt, vraag me niet waarom of hoe ik dat weet.
Het ligt er te wachten om te worden opgeraapt, door mij alleen.
Maar als ik het niet zie, is het er niet, hoewel ik weet dat het er ligt.

Als ik het vertrap, is het stuk en kan het niet meer gebruikt worden,
Als ik het wegschop, is het voorgoed weg, want dat wat je niet ziet, 
en waarvan je niet weet waar het ligt is onvindbaar.
Onvindbare zaken zijn er niet.

Er komt iemand voor me staan die niet weet dat er iets ligt,
Ik weet dat het er ligt, maar kan niet zeggen dat of wat,
Ik stap achteruit, en kijk naar de voeten voor me, 
Ik wil zeggen dat er iets ligt en dat ze moet oppassen.

Ik kan niet zeggen dat er niets ligt.
Ik kan niet zeggen dat er iets ligt.
Ik kan niet zeggen dat ik vermoedens heb.
Ik kan alleen maar toekijken en afwachten.

Totdat niets vertrapt wordt.