Film zonder beelden is een project waarbij de geluidstrack eerst gemaakt wordt en daarna pas de film wordt gedraaid. Deze aantekeningen, schetsen zullen de basis vormen van het scenario. Elk audiostuk, vertegenwoordigt een scene of een thema in de film.

Kijk het zit zo. Eerst komt zij binnen, zonder aankondiging, zonder tegen iemand in het gezelschap een woord te zeggen. Kijk, ze wandelt stoicijns door de groep en gaat pontificaal in de zetel van meneer B. zitten. Niemand durft in de zetel van meneer B. plaats nemen, het is uitgesloten. Zelfs nu, -hij is niet aanwezig en zal ook die avond niet huiswaats keren-, zal niemand in zijn stoel plaatnemen omdat dit nu eenmaal niet mogelijk is. Maar zij, zij komt binnen, kijkt niemand aan en ploft in zijn stoel. Ik meen dat het een stofwolk opvloog.

Alle gesprekken stokken, maar zij wuift met haar hand, net als meneer B. dat pleegt te doen om aan te geven dat we vooral door moeten gaan waar we gebleven waren en geen aanstoot te nemen aan haar. Welke man is bestand tegen haar charmes? Welke man kan zijn gezicht afwenden van deze vrouw? De enige 'vrouw' in het gezelschap, in de stoel van meneer B.

En kijk, dat ze dit doet is nog tot daar aan toe, maar dat ze onbeschaamd, opgerold gaat liggen slapen, tart alle mannen hun begeerte. Ze is begeerlijk. 

Tevergeefs proberen de vrouwen in het gezelschap, die natuurlijk de mannelijke opwinding niet is ontgaan, de aandacht vast te houden door 'haar' zo veel mogelijk te negeren. Sommige mannen tonen de beleefdheid door aandacht te luisteren, maar hun blik wordt toch tekens getrokken naar het witte driehoekje tussen haar benen en de op en neer gaande borsten.

En kijk, als het daar nu bij was gebleven, dan was het geen schandaal geworden, dan had nooit meer iemand er over gesproken.

(...)
Oom Ringus zit in zijn leunstoel geduldig een pijpje te roken. Mijn neven zitten aan de tafel elk met een glas bier en een Palinka. Drie nichten kibbelen in de keuken, hun gelach en gegil dringt door tot in de kamer. Mijn vader, altijd rustig en beheerst, weet niet waar hij moet kijken en probeert zijn gedachten te legen door naar het aanhoudende volkome zinloze gewaffel van mijn moeder met een van de buurvrouwen te denken, onderwijl probeert hij een voorstelling te maken van de bloemen op haar schort van mijn moeder. De naamloze vrouw sneurkt een beetje.

We verkeren allemaal in een vorm van opwinding. Waar komt deze beeldschone vrouw vandaan? Wie heeft haar binnen gelaten?

De neven slaan gezamenlijk een glas Palinka achterover, waarna zij dierlijke geluiden maken en 1 zich verslikt, in een hoestbui terecht komt en proestend over de grond rolt, tot vlak voor de stoel van meneer B.