Op basis van de herinneringen die ik heb, schrijf ik het leven van mijn overleden vrienden door. Een tweede leven, een onmogelijk bestaan. In memoriam. Deze keer A-M. te D-H
Mengelwerk
Obscene randvoorwaarden, dat zijn het. Markus is boos. Hij heeft net gehoord wat zij van hem wil. Wat zij eist. En hij is er nog niet klaar voor, hij is er klaar mee!
In brieven aan mijn dode vrienden, wil ik poging doen mijn vrienden tot leven te wekken, door op basis van mijn herinneringen, hun verhaal door te vertellen, een tweede onmogelijk leven, in memoriam. Ik begin met K. die dit verhaal graag zelf had willen schrijven.
Tergend langzaam
Sta ik op
Een man houdt er 12 vrouwen op na. Hij houdt hen geboeid en met een prop in de mond opgesloten in een groot huis midden in de stad. Hij verzorgt hen heel goed. Meer dan goed. Hij wil meer vrouwen en gaat op zoek. Het wordt hem moeilijk gemaakt door de aanhoudende publiciteit rond de verdwenen vrouwen om nummer 13 te vinden. ] (ongecorrigeerd) [Werktitel] Het leven van een autistische manisch depressieve schizofrene psychopaat.
Wilde sprongen in het achterkant denken. (gedicht)
Hij kijkt naar zijn handen.
Hij zou nu diep in haar ogen moeten kijken.
Hij voelt dat ze daar op wacht.
Hoelang kan hij haar blik negeren?
zomer van de liefde (voor case)
een eenvoudige droom verandert
in een verheven ideaal
de zomer van de liefde neemt
een nieuwe wending
Voor mij staat een vrouw. Ze heeft een sigaret in haar mond.
Haar lippen zijn rood geverfd, sensueel. De sigaret brand niet.
Haar ogen vragen om vuur.
Achteraf verklaarde ik mijzelf als buitenstaander, uit zelfbescherming of schaamte, maar ik was terdege deelgenoot geweest, tegen wil en dank en ik was, zoals iedereen, ondergedompeld en ingedut, door elkaar geschud en suf gewiegd. Onze bedachte wereld was dan ook een stuk aangenamer dan de wereld om ons heen.