verhaal

(zonder correctie)

Zit in ieder van ons een vrouw verborgen? Man, vrouw, transgender, seksueel of a-seksueel. De moeder de hoeder. Het verzorgende, het beschermende, het gevoelige. De warme kant, vanuit de onderbuik, waar de warme gloed omhoog borrelt. Alert voor iedere emotie, alles overdenkend en vooral vooruitdenken. Alle scenario's zijn mogelijk, op elk gevaar voorbereid, niet alleen van het zelf maar vooral van de ander. Want de hoeder waakt over het kroost.

Klaarblijkelijk heeft Rufius de dag laten lopen, dat wil zeggen, hij heeft de dag verdaan. Moedeloos is hij ten strijde getrokken tegen de verveling, in zijn alles verzengende dromen, om te ontkomen aan de nutteloze bezigheden die zijn dag vullen. Rufius draait zich op zijn rug tussen de klamme verzuurde lakens, grijpt naar zijn sigaretten en tast over de grond naar een aansteker en een asbak. Als hij de sigaret naar zijn mond brengt en een eerste hijs wil nemen, realiseert hij zich dat hij nog slaapt.
 

Inleiding

Om altijd uit het niets te beginnen. De ultieme nihilist die alle geschiedenisboeken verbrandt en een pen op een blanco vel neerlegt en afwacht of de nieuwe tijd wil gaan leven zich aandient. Vergeten kan niet. Op het moment dat je je realiseert dat je het vergeten bent, is dat wat je vergeten was, dubbel aanwezig.

Vergeten, zonder te kunnen herinneren, dat is het ultieme nihilisme.
Alles is chaotisch en zinloos, en alles dat er is, is slechts een verdedigingsmuur om niet te hoeven inzien hoe zinloos deze chaos is. De orde die we maken is een maskering om de ware aard van het leven niet te hoeven zien. De houvast die we elkaar bieden is een overeenkomst in gemeenschap, gebouwd op feiten en betekenis. Een wereld waarin we vergeten zijn dat waarheden illusies zijn.
 

I
Het zou natuurlijk kunnen dat het nooit gebeurd was. Dat ze nooit of te nimmer. Het zou kunnen dat het een nare droom was geweest, gevoed door de overmatige consumptie van Rum-Cola op het feestje. Ze had zich daar toch al niet op haar gemak gevoeld tussen die overjarige booboo's van het instituut. Wat was het dan? Wat was dat onbestendige gevoel dat haar al de heel de dag bezig hield. Was ze dan zo te keer gegaan?