De versnipperde stad veronderstelt bewoners. Daar is immers de stad voor bedoeld, maar de stad is leeg, bestaat zij slecht in de vorm van daken en muren, steegjes en lege straten. De mens is ondergeschikt.

Stad zonder inwoners
De bewoner doet er niet toe. De stad bestaat zonder inwoners. Het is een container, een omhulsel, zonder vulling en daarmee eigenlijk zonder betekenis. De stad is teruggebracht tot bouwstenen. De stad kan ontmanteld worden, steen voor steen afgebroken, gesorteerd worden op vorm en materiaal en opnieuw worden gebouwd.

Het zorgvuldig afbreken van de stad en het sorteren van de materialen en vooral het registreren en valideren van de materialen zal jaren in beslag nemen.

Inleiding

Om altijd uit het niets te beginnen. De ultieme nihilist die alle geschiedenisboeken verbrandt en een pen op een blanco vel neerlegt en afwacht of de nieuwe tijd wil gaan leven zich aandient. Vergeten kan niet. Op het moment dat je je realiseert dat je het vergeten bent, is dat wat je vergeten was, dubbel aanwezig.

Vergeten, zonder te kunnen herinneren, dat is het ultieme nihilisme.
Alles is chaotisch en zinloos, en alles dat er is, is slechts een verdedigingsmuur om niet te hoeven inzien hoe zinloos deze chaos is. De orde die we maken is een maskering om de ware aard van het leven niet te hoeven zien. De houvast die we elkaar bieden is een overeenkomst in gemeenschap, gebouwd op feiten en betekenis. Een wereld waarin we vergeten zijn dat waarheden illusies zijn.