Zijn hoofd duizelt nog als hij achter zijn bureau zit. Van de stapel dossiers op zijn bureau wordt hij niet gelukkig, hij bekijkt ze vluchtig, verdeelt ze over drie stapels: urgent, te overwegen en kan ook later, en leunt dan vermoeid achterover in zijn stoel. Op zijn beeldscherm verschijnt een waarschuwing: de jongens van systeembeheer zijn hem op het spoor, zo lijkt het, hij verbruikt zogezegd teveel dataverkeer naar niet werk gerelateerde content. Hij controleert zijn browsergeschiedenis en ziet dat hij wat tabs open heeft laten staan, die hij snel weg klikt.
Populaire inhoud
Primaire tabs
-
-
Hij belt Doorenbos met het nieuws en maakt een afspraak om hem te zien voor zijn afspraak met de officier. In de lunchroom eet hij een broodje kaas in afwachting van Doorenbos. Maar op het afgesproken tijdstip is hij er nog niet en ook na twee koppen koffie verschijnt hij niet. Hij belt, maar er wordt niet opgenomen. Doorenbos helpen is riskant, maar afspraak is afspraak en wat als hij het niet doet? Doorenbos weet alles en ze hebben een deal. Hij kan niet meer terug.
-
Piano, gitaar, electro.
-
-
Hoe kon hij dit verklaren?
-
Er is natuurlijk niets gebeurd. Niets noemenswaardig. Niets dat het vertellen waard is. Ook niet dat ene, dat onbeduidende. Het heeft vrijwel niet plaatsgevonden en als ik het zou beschrijven zou elke lezer het als onbelangrijk duiden. Ik bedoel, dat het geen gevolg zal hebben maar dat het eigenlijk ook geen oorzaak had. Geen verband ook met andere gebeurtenissen, hoe klein ook. Nee het was werkelijk niets. Het was bijkans niemand opgevallen. Het was zelfs de vraag of iemand het had opgemerkt. Het duurde ook maar zo kort. Maar het gebeurde.
Van de ene gebeurtenis naar de andere. De e'e'n nog onnoemelijker dan de andere. Onnoemelijk in de zin van niet gestaafd zijnde. Zo en dus nog niet voor herhaling vatbaar. Immers gebeurtenissen gebouwd op meningen dienen te worden getoetst. Geijkt. Meningen zijn geen feiten. Meningen worden geuit om standpunten te bepalen en zijn derhalve onbetrouwbaar in de waarheidsvinding.
Zo lang de gebeurtenissen niet geijkt zijn, zijn ze niet noemenswaardig en kunnen derhalve worden genegeerd.
Het ter discussie stellen van een gebeurtenis is het begin van het waarheidszoeken, zo mogelijk het begin van het ijkproces van de gebeurtenis. Hoeveel is het gebeuren waar ten opzichte van de andere ware, namelijk geijkte gebeurtenissen? Alle geijkte gebeurtenissen vormen de basis voor het grote verhaal. Het verhaal dat iedereen wil horen, het verhaal dat verteld dient te worden.
Het grote verhaal. Het verhaal van het alles. Maar vooral het verhaal van het kleine in het grote verhaal. -
Werk in uitvoering. Acryl op doek, 100 x 70 cm. Muziek bij schilderij, excerpt uit live opname 'nUtopie of apocalypse' door Pim Peterse.
De vraag is prangend. Want als we laten gebeuren wat er te gebeuren staat. Dan hoeven we niet meer nadenken over een nUtopie. We kunnen lijdzaam toekijken hoe we de zaak om zeep helpen. En de spelers zelf hebben niet door waartoe ze in staat zijn, verblind als ze zijn door hun eigen gewaande grootheid.
-
Sfeer met piano en strijkorkest
-
Voor nu negeer ik de botten die uit de dampige aarde omhoog steken. Er is immers meer te zien.
Hoe klein mijn wereld ook is, het grootte dringt zich altijd aan me op en is moeilijk te negeren. Waarom moet mijn wereld zo groot zijn?
-
Ik wil net als veel andere mensen eigenlijk helemaal niet zijn wie ik ben.
-
Willem Steeper predikt het kleine. Improvisatie. Audiogedicht.