Overal waar ik ben
Ben ik overal waar ik ben
Ben ik vooral waar ik ben
Ben ik
Ik ben overal, waar ik ben
Ik ben waar ik ben
Overal waar ik ben
Ben ik
Populaire inhoud
Primaire tabs
-
-
Filosofische onderzoekingen 1990 en andere fragmenten
1. De wereld is alles dat is.
1.1. De wereld draait om de werkelijkheid.
1.1.1. De wereld ben ik.
1.1.2. Ik ben de werkelijkheid.
1.2. De werkelijkheid draait om de wereld.
1.2.1. De cirkel is incompleet.
1.2.2. De werkelijkheid is een vacuüm.
2. De bol draait om zichzelf, om zichzelf om zichzelf. de bol draait.
3. De werkelijkheid is altijd in beweging.Aandacht I
(Man komt aangelopen in een donkere straat, steekt de straat over en blijft bij een lantarenpaal wachten) [zijn familiegeschiedenis laat hem koud, heel de geschiedenis laat hem koud] -" Organische werelddelen, daar ben ik blij mee." (de lantarenpaal antwoord natuurlijk niet [natuurlijk?]) -"materiële werelddelen interesseren me niet. Het is geen leven met dode dingen. Plastic en staal zijn dood." (De lantarenpaal buigt door van verontwaardiging)
:geen aandacht I
(Man loopt door zonder verder aandacht te schenken aan lantarenpaal)Heb ik een keuze?
I
Het zou natuurlijk kunnen dat het nooit gebeurd was. Dat ze nooit of te nimmer. Het zou kunnen dat het een nare droom was geweest, gevoed door de overmatige consumptie van Rum-Cola op het feestje. Ze had zich daar toch al niet op haar gemak gevoeld tussen die overjarige booboo's van het instituut. Wat was het dan? Wat was dat onbestendige gevoel dat haar al de heel de dag bezig hield. Was ze dan zo te keer gegaan?door
Wilhelmus Johannes Steeper<-I-
Het voornemen de autonome zone in te nemen nadat hij geponeerd is drijft op een wilskracht die onoverwinnelijk tegen het tij inkerend het sublieme aangaat. Zoals de zon over het water scheert en het riet in vuur en vlam zet. De ruimte is gespaard gebleven, maar zal voor korte tijd omgevormd worden, met non verbaal geweld worden ingezet tegen alles dat als normaal te boek staat. Wetten en regels die ongeldig verklaard zichzelf herstellen. De autonome zone regeert vanuit de grond, vanuit het vuur en het spektakel. Niet de onweerstaanbare chaos en aan organisatie grenzende wanorde maar de tijdelijkheid en vluchtigheid van de zone maakt de autonomie ongrijpbaar en de omheining, de afbakening en de gracht.De buitengesloten buiten ruimte wordt tot tribune verheven, de zone is schouwspel vanaf de eerste poging tot poneren: de demonstratie van mogelijke kracht. Het grit wordt uitgezet, het land bewerkt, voorbereidingen tot algehele overname. Sanitaire eenheden en bevoorrading loodsen, keukens en werkplaatsen, gereedschaps- en materiaalcontainers. Op elke situatie voorbereidt.
Verzameld en te boek gesteld door Willem Steeper
Is er een mooier bestaan mogelijk voor een huisvlieg? Op afstand bestuurbaar! Anton is eerst niet warm te maken voor een nieuwe uitrusting.
Het aanbrengen van het controle mechanisme kost me een hoop moeite, maar de operatie verloopt naar wens. Hij twijfelt aan mijn belofte dat zijn wil gerespecteerd zou blijven hoewel ik hem verzeker dat ik hem niets tegen zijn wil in wil laten doen, hoewel de verleiding natuurlijk groot is. Anton stemt in als ik hem vertel over de enorme voordelen van het apparaat op zijn rug: ik zou hem uit duizenden herkennen en door middel van een hoogstaand stukje navigatie techniek zou ik hem, waar hij ook zou uithangen altijd naar mij toe kunnen leiden. Dat stem de hem zeer tevreden omdat eerdere pogingen om mij op mijn zwerftochten te vergezellen mislukten omdat hij de ingang van het voertuig waarmee ik mij voortbewoog niet kon vinden, wat hem meerdere malen zijn kop gekost heeft. Gelukkig heeft Anton het eeuwige leven.
Anton vliegt een beetje door de kamer, onwennig nog, maar vol geestdrift. Ik moedig hem aan. Hij is nog niet buiten geweest. Hij moet nog wennen aan het gewicht op zijn rug. Het is te zien want hij heeft de neiging te dalen. We zullen niet al te veel hooi op onze vork nemen en elke dag een beetje langer oefenen.
De geschiedenissen van Anton zijn talloos. Het zou dan ook hoegenaamd een onmogelijke taak zijn al zijn belevenissen aan het papier toe te vertrouwen.
De eerste ontmoeting met Anton vond plaats in Den Haag. Als grap voerde ik een toevallig rond vliegende vlieg een beetje honing en nodigde hem uit samen met mij te eten. De vlieg bleef een aantal maanden bij mij in de kamer en at nu en dan mee van mijn bord, niet voordat ik het zelf eerst geleegd had. Pas veel later besefte ik dat deze Anton moet zijn geweest, op dat moment had hij dat nog niet kenbaar gemaakt. Dat de vlieg zolang in mijn huis bleef verbaasde mij niet totdat een bevriend bioloog mij vertelde dat vliegen niet zo een lang leven beschoren zijn en hij mij voor sprookjesverteller uitmaakte, iets dat mij zeer krenkte. Begrijpen deed ik het niet. De vlieg was echt zolang in huis geweest. Pas later toen Anton de eerste keer met mij direct in contact kwam, besefte ik dat het misverstand was te denken dat het een en dezelfde vlieg is geweest. De bioloog vriend had gelijk en ongelijk. Anton is iedere vlieg waarin ik Anton herken en volgens Anton klopt dat. Zijn voortbestaan bestaat louter in de fantasie van de toeschouwer. Dat hij juist bij mij moest aankloppen.
Anton nog steeds hier, zo nu en dan. Het is geen echte plakker. Soms, op momenten dat het mij uitkomt, zie ik hem zitten. Laatst nog op de schouder van een vriendin, waar hij een hele poos naar mij zat te kijken, zich wassend of rondwandelend op de bevallige schouder; hij wist dat ik even met hem zou willen ruilen en dat ik veel gewaagdere toeren zou uithalen.Been I, het derde been, is als een normaal been, als alle benen. Het been loopt en hinkt. Vooral is het een been, het derde been, voor de uitverkorene, de ongenaakbare. Het been staat voor dat wat uitzondering maakt. In het rijk van Been I is alles anders en alles hetzelfde. Woorden zijn woorden en betekenissen zijn betekenissen en toch. De dingen zijn niet wat ze lijken te zijn. De dingen zijn anders. Alle dingen. Ook dit.
Ik heb geen mening.
Is per definitie de onmogelijke omstandigheid onmogelijk? Of kan een onmogelijke omstandigheid door mogelijke elementen toe te voegen of door de mogelijke context te veranderen of de mogelijke perceptie op te rekken, toch mogelijk worden gemaakt? Het klinkt onmogelijk. Maar is dat ook zo?
<iframe width="420" height="315" src="https://www.youtube.com/embed/wDAMXO64uuI" frameborder="0" allowfullscreen></iframe>
Cultuur is de beschermende laag die ons in staat stelt niet te hoeven realiseren dat de werkelijkheid absurd, leeg en zinloos is, behalve binnen die cultuur, dat daarbuiten een ongekend niets heerst, dat geheel leeg en tegelijkertijd heel vol is: alles en niets, chaos en orde.
Er is geen stad waar hij liever zou willen zijn.
Obscene randvoorwaarden, dat zijn het. Markus is boos. Hij heeft net gehoord wat zij van hem wil. Wat zij eist. En hij is er nog niet klaar voor, hij is er klaar mee!
Op basis van de herinneringen die ik heb, schrijf ik het leven van mijn overleden vrienden door. Een tweede leven, een onmogelijk bestaan. In memoriam. Deze keer A-M. te D-H
Motto:’Waarheden zijn illusies waarvan we zijn vergeten dat het illusies zijn’ ¬ (Nietzsche, Ueber Wahrheit und Lüge im aussermoralischen sinn (schlecht¬a III, p 314))
[De verschillende hoofdstukken zullen in de loop der tijd worden aangevuld / herschreven of vervangen worden.]
1. Khatia wijst. Ze wenkt naar een bewaker en wijst dan naar mij, heel even, ze kijkt me niet aan. Even is daar die vinger en een vlugge blikwisseling met de man die even later op mijn schouders zal tikken. Voor nu, zie ik haar over het rode loper naar de limousine lopen. De fotografen klikken de laatste prenten en verspreiden zich over het plein. In mijn hoofd klinken, als een echo, nog de tonen van de laatste mazurka door.
Ik zie haar rond achterwerk als ze de limo inkruipt. Als ze zit, steekt ze nog even haar krullend haar en haar rood geverfde lippen buiten de auto, haar ogen lachen uitnodigend naar me. Ik weet me geen raad. En dan wordt er op mijn schouder getikt. “Komt u maar mee, meneer”, ze wil u spreken.
[automatisch schrift] Diep geworteld leeft de overtuiging dat energie, dat wat je bent, niet eindig kan zijn. Doch altijd loert het zwarte gat, de ultieme oneindigheid, het nihilistisch niets. Het is er altijd niet, tot het zich aandient en ook dan is het er maar even, in de overgang van licht naar duister. Dat wat we dood noemen, waar we in het algemeen het liefst indirekt naar verwijzen. Want het almachtige niets zuigt en wie te dichtbij komt is verloren. De risco's zijn groot, groter dan je kunt bevatten, en zelfs als je maar een deel begrijpt, en de consequenties inziet, zelfs dan zijn ze te groot voor je begrip. Het is niet te overzien. ook niet als je heel lang bent.
Altijd te kunnen zijn, er altijd zijn, nu, en in de toekomst. Dat wat je te vertellen hebt is te groot voor je eigen begrip, maar zal begrepen worden in een verre toekomst. Het zal worden veiliggesteld, gepubliceerd en verveelvoudigd. Maar vooreerst zal het origineel in een kluis bewaard worden.
De archeologie van de toekomst: De omgekeerde archeologie. Een excercitie zijn tol vraagt. Een expeditie die tot mislukken gedoemd is.
Het afdalen naar de ongekende krochten is niet zonder gevaar. Niet eerder was men zo diep doorgedrongen in de spelongen, de gaten die waren gevallen in het verder rimpelloze filter, toonden een choas van onkende kracht. En terwijl hij gebiologeerd naar het zwart kijkt en probeert te bevatten wat hij ziet, sluiten de gaten zonder een teken achter te laten. Hij duikelt voorover een gat in en vliegt. Er is niets.
Klaarblijkelijk heeft Rufius de dag laten lopen, dat wil zeggen, hij heeft de dag verdaan. Moedeloos is hij ten strijde getrokken tegen de verveling, in zijn alles verzengende dromen, om te ontkomen aan de nutteloze bezigheden die zijn dag vullen. Rufius draait zich op zijn rug tussen de klamme verzuurde lakens, grijpt naar zijn sigaretten en tast over de grond naar een aansteker en een asbak. Als hij de sigaret naar zijn mond brengt en een eerste hijs wil nemen, realiseert hij zich dat hij nog slaapt.
Het is waar, de zelfgekozen opdracht is onuitvoerbaar. De commissie heeft de opdracht beoordeeld en is tot de conclusie gekomen dat de onderzoeksvraag weinig of niets omhelst en dat daarom geen toestemming gegeven kan worden om de opdracht uit te voeren.
Ik ben niet een tevreden mens. Op het eerste gezicht zal men mij beoordelen als een kalme luisteraar, een denker, een filosoof misschien.
Film zonder beelden is een project waarbij de geluidstrack eerst gemaakt wordt en daarna pas de film wordt gedraaid. Deze aantekeningen, schetsen zullen de basis vormen van het scenario. Elk audiostuk, vertegenwoordigt een scene of een thema in de film.
Ben je niet tevreden over jouw leven? Is jouw geschiedenis niet zo spannend als dat van jouw vrienden? Ben je benieuwd hoe jouw leven ook had kunnen verlopen? Of beter nog, ben je nieuwsgierig hoe jouw parralelle leven verloopt, het andere mogelijke verhaal?
Vraag een abonnement aan en deel dan jouw sociale netwerk met Willem Steeper. Op basis van de informatie die jij met hem deelt, vormt hij jouw parralle bestaan. Hij schrijft verhalen en gedichten over jouw mogelijke leven en verrijkt deze met foto's, tekeningen en mogelijk video's.
Het ligt voor mijn voeten op de grond, ik kijk ernaar, maar zie het niet.
Ik weet dat het daar ligt, vraag me niet waarom of hoe ik dat weet.
Het ligt er te wachten om te worden opgeraapt, door mij alleen.Film zonder beelden is een project waarbij de geluidstrack eerst gemaakt wordt en daarna pas de film wordt gedraaid. Deze aantekeningen, schetsen zullen de basis vormen van het scenario. Elk audiostuk, vertegenwoordigt een scene of een thema in de film.
Het was hem niet eerder opgevallen. Maar nu hij het ziet, realiseert hij zich dat hij altijd al geweten heeft, dat het er was. Het zou ook geen verschil gemaakt hebben waarschijnlijk als hij het eerder had geweten.
Nu kijkt hij naar de overzijde en ziet haar staan. Ze wuift naar hem. Met haar sjaal. Hij huivert.
Indertijd had het allemaal zo gewoon geleken. Alsof iedereen deed wat ze hadden voorgenomen. Wist hij veel, niemand had hem ooit verteld hoe het moest, hoe je met een vrouw samen bent zonder haar gevoelens te kwetsen.
Er is geen ander moment mogelijk.