Hij kermt onder haar. Ze is bovenop hem gaan zitten en duwt hem met beide handen in de kussens. Het is geen spel. Haar warme dijen omklemmen hem met een kracht die hij niet had verwacht van een vrouw. Hij probeert zich oprichten, maar hij kan alleen zijn hoofd bewegen. Ze kust hem hard op de mond, hun tanden raken elkaar, ze zuigt alle lucht uit zijn longen, richt zich daarna op en als hij naar adem pobeert te happen, slaat ze hem hard op zijn wang. Hij wil wegrollen maar zij houdt hem tegen door met haar volle gewicht op hem te gaan liggen.
Populaire inhoud
Primaire tabs
-
-
Ik zou graag slechts één ding willen zijn
EEN - als het zou kunnen
Zonder beslommeringen
Onderdeel van een geheel
Met een gezamenlijk doel
Maar zonder bepaalde richtingNiet tanen, voortgang is geboden
Niet over de schouder kijken
Geschiedenis is vluchtig
Het nu bestendigt
Het ware is besloten in het kleineEn overal waar ik loop
Zie ik lege handen
Kleine bewegingen makenIk draag een kind de straat over
Het huilt zachtjes -
In dit verborgen verhaal vindt de geboorte plaats van hoofdpersoon.
Vader
Moeder
Tijdgewricht
Geslacht
OmstandighedenGeur / kleur
-
BEEN I
ZOOM IN
1. INT. THEATERZAAL
Gesloten gordijnen voor een groot podium. De theaterzaal is afgeladen, mensen hangen over de balustrade, er wordt luidruchtig gepraat en gezongen, hier en daar vindt een ruzie plaats. Het zaallicht gaat uit, de gordijnen gaan open. Daar staan een Eenarmige ballerina en een gestoorde clown op het podium, tussen hen in staat een been, gekleed in een zwarte pantalon bloekspijp met een zwarte lakschoen. -
Hij wordt wakker in een leeg bed, vanuit de tuin hoort hij het gekwetter van vogels, uit het huis klinkt muziek; iemand zit te improviseren op een piano. In de verte klinkt een sirene. Hij smakt met zijn lippen en komt moeizaam overeind en wrijft over zijn hoofd. Heeft de nacht zo lang geduurd? Langzaam komt hij bij zijn positieven; de kamer is te wit, hij had lang geleden de kleur moeten veranderen, iets zachter, zalm, met rode accenten. De muren schitteren hem tegemoet, het felle zonlicht verblindt hem. De witte lakens op zijn bed lijken licht te geven.
-
Het doet hem niets. Hij kijkt naar haar naakte lichaam. Zijn ogen tasten haar huid af naar een glimp van verwondering. Hij hoopt dat haar tepels hem in beroering zullen brengen, iets in hem wakker maken dat al lang geleden is ingeslapen, gedoofd. Als hij aan die andere vrouw denkt, springt zijn hart op en verstokt zijn adem. Hij kijkt naar haar verstilde lichaam, ze snurkt zacht, haar mond staat half open. Hij weet dat het niet lang meer zal duren voor hij haar gaat verlaten.
-
Natuurlijk had hij liever met een doos koekjes onder de tafel willen gaan zitten.
Maar de aanwezigheid van bezoek weerhoudt hem ervan.Hij kijkt *sluiks* naar de mooie vrouw die op de bank zit,
op de plek waar hij normaal gesproken zit,Haar rok kruipt tot halverwege haar dijen op.
Hij ziet zijn vader kijken en dan
de bestraffende blik van zijn moeder en
dan de geruststellende lach van de vrouw,
die probeert te verzitten en tevergeefs aan haar rok trekt. -
De eerste doeken zijn opgespannen. De eerste laag verf is aangebracht. Wit en huidskleur. De huid is in afwachting van incisie. Een knie-operatie? Een transplantatie? Een huidaandoening? Willem Steeper onderzoekt met het project 'Epidermis' (fase1), de buitenste lagen van het autonome lichaam, het beschermende, het welhaast onaantastbare: de huid. Hij onderzoekt de onaantastbaarheid van de huid, het ongenaakbare door het aan te tasten. Het proces dat hij bloot wil leggen wordt altijd aan onze waarneming onttrokken: de operatie.
-
Hij ziet haar buik op en neer gaan, steeds sneller gaat ze ademhalen, ze schokt en spartelt met haar benen, hij kan niets doen. Als verstijft staat hij in de hoek van de vrijwel lege slaapkamer naar haar te kijken. In haar mondhoeken verschijnt wit schuim, ze baast belletjes.
-
Swamp Creative Productions, audioprojecten. (De links openen in een nieuw tabblad, om te stoppen, sluit het venster)
SWAMP - What Brainmachine -
“Mevrouw welk hotel zal het zijn?”
“Rijdt u me maar naar het Hilton!” Hij keert de auto met een wijde boog en maakt vaart.
“Heeft u haast”
“Nee hoor. Doet u maar rustig aan.”
Maurice laat het gas los en mindert vaart. Hij kijkt haar verlangend aan.“Is er wat?”
De jonge vrouw kijkt verschikt.
Maurice ontspant.
“ Houdt u van oesters?”“Oesters?” Hij kijkt haar even over de schouder aan. “Ja oesters. Houdt u daarvan?”
“Ze glimlacht. Jawel hoor, maar rijdt nu maar naar het Hilton.” -
Film zonder beelden is een project waarbij de geluidstrack eerst gemaakt wordt en daarna pas de film wordt gedraaid. Deze aantekeningen, schetsen zullen de basis vormen van het scenario. Elk audiostuk, vertegenwoordigt een scene of een thema in de film.
-
Willem steeper heeft een nieuwe jas, er missen nog wel wat knopen. Iedereen die Willem kent zal beamen dat dit niet vreemd is. Bij Willem mist er van alles. Op het eerste oog lijkt hij compleet, in evenwicht met zichzelf, maar als je hem langer kent, zie je de verschijnselen een voor een voorbij komen, waarmee hij bewijst compleet incompentent te zijn om de taak in het leven te vervolmaken.
-
(Desires of the flesh)
-
Videostudie naar boomstructuren
-
Werk in uitvoering. In De Witte Doos
- Film zonder beelden is een project waarbij de geluidstrack eerst gemaakt wordt en daarna pas de film wordt gedraaid. Deze aantekeningen, schetsen zullen de basis vormen van het scenario. Elk audiostuk, vertegenwoordigt een scene of een thema in de film.
-
Het is de dagelijkse hel waarin hij wakker wordt en het liefst zou hij meteen weer gaan slapen.
-
Het project 'Film zonder beelden' bestaat uit een reeks audiofragmenten, de beoogde 'filmscore', die de basis vormen van een te maken film. Eerst is er geluid, dan het beeld. Maar in de tussentijd zullen de woorden een brug vormen. In de komende tijd zullen er teksten bij de muziek worden geschreven: aantekeningen, schetsen en verhaallijnen die de basis zullen vormen van het scenario en het draaiboek. Het is een doorlopende productie die in de komende tijd vorm zal krijgen.
-
-
Alle delen van de stad zijn versmolten, slechts in pixels is zij te aanschouwen: blokjes kleur verspringen voor je ogen, het ritme is bezwerend; de stad in abstractie, en misschien in essentie, maar daar valt over te twisten.
De ontvanger
Het is niet dat zijn ogen slecht zijn, nee, soms kan hij niet goed focussen, hij ziet de twee lagen van de wereld om zich heen, die over elkaar heen schuiven, een transitie, beschilderde panelen die langzaam heen en weer gaan. Soms duizelt het hem en verbergt hij zijn gezicht in zijn armen. -
Mijn oom, die voor het gemak maar gewoon zo heet, loopt elke morgen naar het raam en opent het op een kier. Het is een ritueel. Mijn oom is dan ook altijd de eerste die iets positiefs kan zeggen in de hoop dat anderen zijn woorden zullen herhalen. Hij is origineel, mijn oom. Zodra de fluit klinkt zegt hij mooie dingen over het ochtendgloren of maakt hij iemand een compliment. Het is nog nooit gebeurd dat de fluit niet klonk, niet bij mijn weten, mijn oom heeft dan ook elke morgen een nieuwe positieve spreuk. Hij is onnavolgbaar. Mijn neven halen grappen met hem uit.
-
Ik ben natuurlijk totaal nutteloos. Ik lever hoegezegd geen bijdrage aan deze samenleving. Als mensen mij op straat tegenkomen zullen ze mij niet zien, zo onbetekenend ben ik. Ik wil ook niet gezien worden en ik wil ook niets betekenen. Ik wil alleen zijn. In letterlijke betekenis van het woord zijn.
Ik wil de man zijn die afwezig voor zich uit zit te staren in het hoekje van het drukke terras. Er zijn, maar niets betekenen.
-
'Momenteel regent het niet', zegt de blozende jongen en hij kijkt veelbetekenend naar de lucht.
De kinderen om hem heen staren hem in ongeloof aan, de lucht is blauw. -