Een man houdt er 12 vrouwen op na. Hij houdt hen geboeid en met een prop in de mond opgesloten in een groot huis midden in de stad. Hij verzorgt hen heel goed. Meer dan goed. Hij wil meer vrouwen en gaat op zoek. Het wordt hem moeilijk gemaakt door de aanhoudende publiciteit rond de verdwenen vrouwen om nummer 13 te vinden. ] (ongecorrigeerd) [Werktitel] Het leven van een autistische manisch depressieve schizofrene psychopaat.
Populaire inhoud
Primaire tabs
-
-
-
De vele lijnen, de gebaande paden, de uitgesleten stromen, met vele vertakkingen en evenveel knooppunten en dat alles in ontelbare veelheden, in ontelbare variaties, in onnoemelijk veel gradaties, een onmogelijkheid aan mogelijkheden. Dat alles.
Dat alles beweegt.
Dat alles altijd beweegt
Op en neer, groter en kleiner, verschiet van kleur of verandert van waarde, transformeert, collaboreert, dat reageert en modificeert.Dat alles is en wordt en zal zijn. Dat eigenlijk nooit iets verdwijnt, maar dat het slechts aan onze waarneming onttrokken wordt. Het is weg! Maar het bestaat nog wel.
Het kan bestaan hebben in een herinnering.
De herinnering aan een warme handdruk roept de positie op van alle neuronen: de hand herinnert, de arm herinnert, de schouder herinnert, de nek herinnert, de kaken de oogleden elke vezel elke zenuwbaan elke cel elke string elke neuron kent de positie van dat ene moment.
De neuron herinnert zich niet de handdruk, maar weet waar hij zich moet bevinden. De meeste neuronen kennen hun positie en vormen tezamen de herinnering. Hoe de warmte van de andere hand de huid verwarmt, de druk die de andere hand uitoefent en de kracht waarmee deze beantwoord wordt, hoe de andere hand grijpt, de kracht of tederheid, de rimpeling van de huid, glad of ruw.
En hoe dat alles turbulent beweegt, wakker geschudde emotie, koude rillingen over de rug, verstijfd van overweldiging. -
Het Oog Niet de desinformatieve periode was de aanleiding voor de revolutie die volgde maar de aanhoudende stroomstoringen die met name Grote Broer stil legden deed de burgers realiseren wat er gaande was. Langzaam aan zag men wat de invloed van het Oog in de kamer betekende en dat het knellende keurslijf waarin zij jarenlang zaten opgesloten mankementen vertoonde en wezenlijk iets anders was dan ze jaren was voorgehouden.
-
Derde beens
In de hoogtij dagen van de chotische kerk tijdens een circusvoorstelling in het theater van de gestoorde Clown en de Eenarmige Ballerina breekt Clown zijn been en wordt linea recta Derdebeens. Beendracht maakt macht. Het drama in het theater gaat aan velen voorbij, er wordt immers in de media niet veel aandacht aan geschonken. Er zal een klein bericht in de plaatselijke courant hebben gestaan, maar meer ook niet. Daar ontstaat Been I. Been I waar gaat dat heen en de gestoorden Clown en Ballerina ook, een beetje.
Been I
Een deel van de geschiedenis van Willem Steeper, dat hij schreef op het hoogtepunt van zijn carriere als predikant van de Chotische kerk.
Chotische beweging
Het been Been I kreeg een belangrijke functie bij het beheersen van de almaar uitdijende massa aanhangers van de Chaotische kerk. Het been dat eerst een eigen leven leidt wordt al snel geincorpureert in de Chotische beweging. Vooral het stampende been op het altaar moet grote indruk hebben gemaakt op de volgelingen van de kerk. Been I wordt icoon en weldra zijn velen replica's te vinden en zijn vele aanhangers Derdebeens.
Stabilizerende factor: Been I
De rust die weerkeert na een lange periode van hevige onrust is noodzakelijk voor de vorming van het Rijk. In de spaarzame momenten van betrekkelijke realiteiszin vormt zich een raad van wijzen: de voorloper van de Raad met Opgeheven Kin. Deze groep, die in de hevig woelende massa op de een of andere manier kans zag om samen te klitten en het hoofd boven water wist te houdenen, vormde een nieuwe realiteiszin. Omdat deze zogenaamde realiteiszin nog gebasseerd was op de ervaring van vergaande Maanisme was er weinig samenhang te vinden, maar een begin was gemaakt. Been I speelde vooral een rol als stabiliserende factor.
Chaotisme
De chaos die de Beeldschermenstormn had teweeg gebracht was zo overweldigend en alles vernietigend geweest dat weinig mensen in staat waren geweest het hoofd helder te houden, laat staan boven water te houden. -
Het ijken en borgen verliep niet geheel zonder strijd want Waar en Waan waren moeilijk van elkaar te onderscheiden en het werk werd extra bemoeilijkt door het gemis aan documentatie uit het VoorRijk. De digitale bestanden waarop de wereld was beschreven waren, in de nadagen van de beeldschermenstorm allen vernietigd; en de papieren archieven waren, vooral door het vertrouwen in de digitale informatie samenleving, veelal verloren of zwaar verwaarloost. Geschiedenis was voortaan dat wat men zich ervan voorstelde.
-
Video en performance Willem Steeper. Fluoriserend canvas + projector.
Video schilderij 1 / Video painting from Pim Peterse on Vimeo.
-
Grote Broer
Onvrede over de verregaande bemoeienis van de toenmalige overheid, in het bijzonder Grote Broer, resulteerde in een beweging van ondergronds actieve groeperingen die, met name door het gebruik van Internet technologieën, de idee verspreidde dat het oog van Grote Broer vertroebeld diende te worden en dat de verspreiding van desinformatie hiervoor de beste methode was. -
Willem Steeper Fase1 from Vimeo.
-
Ik ben in het atelier De witte doos en peins over de versnipperde stad. Wat wil ik eigenlijk onderzoeken? Ik heb de stad opgeknipt en representeer haar door herschikking. De stad wordt ontmanteld en weer opgebouwd. Het gaat om het beeld van de stad, niet om de connotaties of de proposities. Als het om de betekenis zou gaan zou ik de stad in tact kunnen laten, maar het is juist het wegnemen van alle betekenis -door de betekenisgever te verwijderen uit zijn habitat- dat de stad kan bestaan in gestapelde vorm, de overgangsfase, naar een nieuwe ordening.
-
De stad als geheel der delen, bouwstenen, snippers, pixels, in een altijd tumultueus bewegen. De camera beweegt in horizontale lijnen, heen en weer zwenkend, langs ramen en daken, langs stegen en straten, langs muren en torens, langs hekken en poorten. Nooit is de blauwe lucht boven de stad te zien. Maar de zon trekt vreemde schaduwen.
De stad als geheel der dingen. De eenheid zonder een te zijn.
De scheve dakpan, het gebogen hekje, de losliggende tegels van het mozaik. Onvolkomendheden te over.
De camera zwengt en registreert elke beweging, elke verandering en dat alles al maar weer opnieuw. De perpetuele herhalling.
De camera zoekt, maar vindt niet. Er zal geen levend wezen in de lens kijken noch worden gevolgd, want de stad is leeg, doch niet verlaten.
Verborgen doorgangen, geheime ruimtes, lange tunnels met elkaar verbonden door gecompliceerde kruisingen. Eenvoudig kan het niet zijn.
De stad als herinnering aan niets, omdat er nooit iets gebeurd is? Of omdat iedereen het is vergeten? De stad is gebouwd en de bouwers zijn dood.
De stad als onneembare vesting.
-
Deconstructivisme, destructie en deconstructie als vorm van creatie.
[voorlopige opzet]
Gaat het om de vraagstelling dan zijn we snel uitgepraat. De vraag is niet stelbaar. Want hoewel de intentie van een vraag, de zogenoemde latente vraag, in de lucht hangt, is er nog niemand geweest die hem heeft willen of kunnen stellen, door de onmogelijkheid van de vraag of de angst voor het antwoord? Dat laatste is het meest aannemelijk. Er is meer kennis nodig om de vraag te kunnen herkennen is het woud van veronderstellingen en aannamen. Eerst moet alles stuk.
-
De status 'Staandebeens met derde been' is een zeer zelden voorkomende conditie. Men moet aan alle voorwaarden voldoen en de omstandigheden moeten juist zijn; de juiste woorden gesproken en afspraken gemaakt; de stukken geschreven en bezegeld, dan. Dan kan de aansluiting plaats vinden. Dan kan Been I derdebeens worden en daarmee ontstaat de verheven status conditie 'Staandebeens met derde been'.
-
-
Achteraf verklaarde ik mijzelf als buitenstaander, uit zelfbescherming of schaamte, maar ik was terdege deelgenoot geweest, tegen wil en dank en ik was, zoals iedereen, ondergedompeld en ingedut, door elkaar geschud en suf gewiegd. Onze bedachte wereld was dan ook een stuk aangenamer dan de wereld om ons heen.
-
En dan al die commotie. Het constante geschreeuw in beide oren: het eeuwig gegil uit de strotten, gerekte kelen, verzengt met alcohol en vreemdsoortig medicijn. Verlaten op de roes die voort raast over de redelijkheid. Zwelgen van genoegen, drenken in vertraagd verlangen (2 ms).
Niet het tijdelijke verruilt. Niet.
Waarom dan al die commotie?De drukte is noodzakelijk kwaad om de kelen te smeren, gesmede zwaarden gehavend in het gras en woorden die diepe gaten moeten vullen; die wonden moeten helen. Heel.
-
-
Toen de chaos van de maatschappij op zijn grootst was en onder invloed van Been I langzaam veranderde in een lappendeken van tijdelijk autonome zones, die bijeengehouden werden door onderlinge strijd en handel, stapten een aantal wijzen Psychoten op en vormde een autonome raad die zij De Raad met Opgeheven Kin noemden, een zeer psychotische raad omdat men in die tijd slecht waanwoorden sprak en meer war kenden, dan waar.
-
De chaos die ontstond door het wegvallen van Grote Broer en de daaraan verwante heersende orde was enorm. De bevolkingsgroep die het meest te lijden had was de grote middenmoot, zij waren afhankelijk geweest van magnetron maaltijden en de beeldbuis (Big Brother). Niet wetend hoe te overleven zonder computer, auto en magnatron vielen er onder deze bevolkingsgroep vele slachtoffers. De onderklasse daarentegen, aangevoerd door de snelle opkomende Chotische beweging van Willem Steeper's Psychotische kerk, die al jaren hadden weten te overleven en van niets iets wist te maken, floreerde. In hoog tempo wist deze klasse bezit te nemen van de maatschappij en deze volledig te ontwrichten.
-
De vastgeroeste idealen moeten plaatsmaken voor andere ijkpunten. Sterker nog, wat vastgeroest zit moet worden losgewrikt en indien nog van enig nut worden opgepoetst. Duurzaamheid is ook in deze theorie doorgedrongen. Behoudt wat je hebt, vernieuw, herijk en verrijk. De stad
De stad als onneembare vesting midden in een weids niets. Hoe je er ook binnenkomt, de stad zal eerst ambivalent en ongeïnteresseerd voorkomen. De binnenkomst
Met hoge snelheid wordt je de stad ingevoerd naar het centrum midden in de grote agglomeratie. Het eerste contact verloopt zo chaotisch als je zelf bent.De doorkomst
Je baant je een weg door de menigte, reikhalzend uitkijkend naar de stad. Waar is het vertier en waar is het goed toeven?De ontvangst
De kleine steeg waar je plotseling in verzeild bent geraakt stinkt naar urine en kots. Walgend wil je je omdraaien, maar je blik wordt getrokken naar iets ongewoons, je kent het nog niet.De vangst
Je arm reikt ernaar maar het is ongrijpbaar; als je er aan denkt heb je het, maar als je het hebt - en er vervolgens niet meer aan denkt - dan is het weg, totdat je er weer aan denkt. Het is waardevol en belangwekkend voor jouw voortbestaan. Je moet moet het hebben en houden. Het verliezen
Voor je het kunt hebben moet je eerst de stad betreden. In de stad verlies je alles: je eigenwaarde, je moraal, je geschiedenis, je relaties, je vrienden, je familie. De stad slokt je op en werpt je in de diepste krochten, onverbiddelijk, onweerstaanbaar, glorieus en je draagt de mantel der ondeugd. Het verlies is ondraaglijk, maar de schok van het nieuwe maakt alles goed en geleidelijk aan zul je met het verlies kunnen leven.Het terugvinden
Het spoor terug is mistig en gecompliceerd. Vinden door vooruitkijken is het devies. Maar in het nieuw is lastig oud te vinden. De blik moet vernieuwend zijn en fris en bovenal nieuwsgierig. Gelukkig is de stad zelf oud. -
Wat niemand wist, maar wel geweten had kunnen zijn, was dat toen de eerste golf zich openbaarde in al haar hevigheid zo overweldigend was en zoveel stof deed opwaaien dat iedereen vergat dat er tekenen geweest waren: eerste uitbraken, kleine berichten in de courant, geruchten, vrezen die snel vergeten werden. In een toneel van welvaart en geluk, -onaantastbaar geluk-, slaat een onbekende vijand toe. In korte tijd liggen de straten vol opgestapelde doodskisten en lijkzakken en in parken worden op brandstapels lijken verbrand.
-
Tergend langzaamSta ik op
-
Al jaren ben ik op zoek naar het ideale been: Been I. Het been der benen. Maar het been laat zich niet makkelijk vangen. Been I heeft een eigen wil en is tamelijk koppig. Het bepaalt zelf wanneer het derdebeens is; het kan makkelijk aansluiting vinden. Maar het is ook kieskeurig. Niet iedereen is geschikt om derdebeens te zijn.
-
Hij kijkt naar zijn handen.
Hij zou nu diep in haar ogen moeten kijken.
Hij voelt dat ze daar op wacht.
Hoelang kan hij haar blik negeren?
-
Natuurlijk zou iedereen die Been I heeft gekend willen dat hij terugkeert. Het magische gehalte van Been I is onweerstaanbaar. Maar niemand doet enige moeite te zoeken of zijn naam hoog te houden. De persoonlijke relatie met Been I is belangrijker dan het gemeenschappelijke.
[Eerste schetsen, zonder correcties]